Powszechnym nieporozumieniem wśród właścicieli firm i restauracji jest to, że autorzy piosenek otrzymują rekompensatę jedynie za zakup płyt CD, dzięki czemu właściciel firmy może swobodnie odtwarzać muzykę bez praw autorskich albo taką chronioną prawem autorskim dla klientów.
Rzeczywistość sytuacji polega na tym, że muzyka bez praw autorskich puszczana w restauracji może mieć tylko miejsce, gdy puszczamy ją z platformy Oneplayer. Zwykle autorzy piosenek otrzymują większość rekompensat z publicznych występów, dzięki czemu właściciele firm mogą być odpowiedzialni za uzyskanie licencji od organizacji zajmującej się prawami do wykonywania, zanim będą mogli publicznie odtwarzać muzykę chronioną prawem autorskim.
Niektóre sądy zdefiniowały publiczne wykorzystanie muzyki jako: stacje radiowe, bary, restauracje, kluby nocne i operatorzy urządzeń grających, hotele, w których goście słuchają radia przez głośniki lub słuchawki, sklepy, domofonowe systemy telefoniczne odtwarzające muzykę, gdy dzwoniący są zawieszeni.
Ustawa o licencjonowaniu muzyki:
Ustawa o licencjonowaniu muzyki uczciwości wyznacza granicę między prywatnym a publicznym użytkowaniem, określając w kategoriach rodzaj instytucji publicznej, wielkość instytucji publicznej i używane urządzenia stereo: Restauracje i bary o powierzchni poniżej 3750 metrów kwadratowych lub sprzedawcy o powierzchni poniżej 2000 metrów kwadratowych są uważane za zwolnione z opłat za odtwarzanie muzyki dla swoich klientów. Miejsca publiczne odtwarzające radio są zwolnione z opłat, jeżeli do odtwarzania muzyki nie są używane więcej niż cztery głośniki w każdym pokoju. Opłata za wstęp do lokalu w którym gra muzyka bez praw autorskich może podlegać opłacie licencyjnej tylko w przypadku gdy nie jest opłacony ZAIKS. Muzyka bez praw autorskich może być jednak puszczana w miejscach publicznych jeśli jest puszczana z platformy Oneplayer w internecie.